Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

               

Πρόλογος

Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ αἰτία τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ συμβολὴ τῆς Θεοτόκου στὴν θέωσι τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ Ἐκκλησία, ὁ χῶρος τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ θέωσις δυνατὴ διὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ

Προϋποθέσεις γιὰ τὴν θέωσι

α) Ἡ ταπείνωσις

Διχόνοια, ο μεγάλος κίνδυνος

Διχόνοια, ο μεγάλος κίνδυνος

• Γράφτηκε από  Απόστολος Παπαδημητρίου

Ο τραγικός θάνατος δύο νεαρών και ο βαρύς τραυματισμός τρίτου  προκάλεσαν έντονη την ανησυχία στην κοινή γνώμη. Σε αντίθεση προς την προηγούμενη περίπτωση με θύμα άλλον νεαρό, τόσο οι δημοσιογράφοι, όσο και οι πολιτικοί φάνηκαν πολύ πιο συγκρατημένοι, χωρίς όμως να λείψουν και οι μεγαλοστομίες.

            «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού» ήταν μία από τις εντολές του μωσαϊκού νόμου. Βέβαια αυτή είχε ισχύ επί προσωπικών αντιπαραθέσεων. Τώρα φαίνεται να έχει εξαπλωθεί η ισχύς της και επί των ομάδων ή συνόλων. Επιφανειακά εξετάζοντας τα πράγματα θα μπορούσε να θεωρήσει το φονικό ως πράξη αντεκδίκησης. Είναι όμως πράγματι έτσι;

            Ο πρώτος φονιάς δι’ ασήμαντον αφορμήν υπό το ιδεολογικό πάθος ενήργησε παρουσία πλήθους μαρτύρων και συνελήφθη αμέσως. Ας μη γελοιοποιούμαστε υποστηρίζοντας ότι η «δημοκρατία» μας έδρασε τάχιστα και αποτελεσματικά. Στη φαινόμενη ως πράξη αντεκδίκησης έχουμε ενέργεια επαγγελματιών δολοφόνων άριστα εκπαιδευμένων στον χειρισμό όπλων, οι οποίοι έδρασαν με βάση σχέδιο έχοντας λάβει όλες τις προφυλάξεις ώστε να μην αναγνωρισθούν. Εδώ θα δώσει εξετάσεις η «δημοκρατία» μας. Όπως ακριβώς έδωσε τότε που η «17η Νοέμβρη» δολοφονούσε ακόμη και πρόσωπα, τα οποία ελάχιστα ή διόλου είχαν προκαλέσει με ενέργειές τους την κοινή γνώμη. Η επιτυχία της «δημοκρατίας» συνίστατο στην τυχαία (;) εκπυρσοκρότηση εκρηκτικού μηχανισμού στα χέρια (αφελούς;) μέλους της τρομοκρατικής οργάνωσης, ο οποίος έφερε μαζί του πλήθος αποδεικτικών στοιχείων! Η αμερικανοποίηση της δημόσιας ζωής σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο στην Ελλάδα έχει καταστήσει απλή την παραμυθίαση. Όταν δόθηκε στη δημοσιότητα το πόρισμα της επιτροπής Γουώρρεν για τη δολοφονία του Κέννεντυ (1963), η κοινή γνώμη της ευρωπαϊκής ηπείρου ανεξάρτητα από ιδεολογικές απόψεις κατήγγειλε τα μέλη της επιτροπής ως σκευωρούς. Σήμερα καταντήσαμε να αποδεχόμαστε ότι μας «σερβίρει» η δοτή εξουσία!