Ο RENE PUAUX ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ (ΠΡΙΝ 100 ΧΡΟΝΙΑ)

ΟRENEPUAUX

 ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ

 (ΠΡΙΝ 100 ΧΡΟΝΙΑ)

Με αφορμή την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να ανακαλέσει τον Πρόξενό μας στην Κορυτσά κ.Θεόδωρο Οικονόμου

    Η Ευρώπη θα επιτρέψει να διαπραχθεί ένα έγκλημα.Κατά τη στιγμή που το μικρό τούτο βιβλίο θα τυπώνεται, η τύχη των επίμαχων εδαφών της Βορείου Ηπείρουθα έχει αποφασισθεί.Οι Μεγάλες Δυνάμεις ικανοποιώντας την ιτα­λική βουλιμία θα παραχωρήσουν στο φτιαχτό βασίλειο της Αλβανίας εδάφη κατοικούμενα από Έλληνες πατριώτες, τους οποίους και θα εγκαταλείψουν στην τυραννία των Αλβανών μπέηδων.

  Η Ιταλία έγραψε λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όμως αυτή τη στιγμή επιχει­ρεί τη χάραξη μιαςαισχρής, μάλιστααισχρότατης, καθόσον για την πραγμάτωση της επεκτατικής χίμαιράς της αθετεί  όλες τις αρχές που συνηγόρησαν στην εθνική της αποκατά­σταση με την ένωση των επιμέρους ηγεμονιών της ιταλικής χερσονήσου.

 Εξάλλου η στάση στο ζήτημα της Βορείου Ηπείρου δεν έχει καν πιθανότητα επιτυχίας.Επιζητεί την ίδρυση μιας Αλβανίας όσο το δυνατόν μεγαλύτερης.Απο­σκοπεί δε αποκλειστικά στην πρόσφορη αργότερα μοιρασιά του εφήμερου αυτού βασιλείου με την Αυστρο-Ουγγαρία. Φαίνεται ακόμη να πιστεύει ότι η συνένοχος της Αυστρο-Ουγγαρία δεν θα αντιδρούσε στην κατάληψη της Αυλώνας από τους Ιταλούς και στη μετατροπή της σε πρωτεύουσα της «ιταλικής αποικίας της Αλβανίας». Συνεπώς είναι προ­φανέστατο ότι ποτέ η Αυστρο-Ουγγαρία δεν θα δεχόταν την κυριαρχία της ανταγωνίστριας της στις δύο ακτές της νότιας Αδριατικής, όπως άλλωστε και η Ιταλία δεν θα ανεχόταν να βρίσκεται η Αυλώνα στα χέρια των Αυστριακών.

 Χωρίς να θέλω να παραστήσω τον προφήτη, φαίνεται βέβαιο ότι στο μέλλον, κατά το μάλλον ή ήττον μακρινό, ο χάρτης των Βαλκανίων πάλι θα τροποποιηθεί.Η Σερβία και το Μαυρο­βούνιο αποτελώντας ένα βασίλειο θα συμπληρώσουν στο νότο τα εδάφη τους με προσάρτηση της βόρειας Αλβανίας.Ταυτόχρονα η Ελλάδα θα ιδεί να επανέρχεται στην αγκαλιά της το υπόλοιπο αυτής της Ηπείρου, που σήμερα της αμφισβητούν.Τελικά δε η Ιταλία από την επιμονή της στην αδι­κία δεν θα κερδίσει τίποτε. Αντίθετα θα χάσει για πάντοτε τη φιλία του ελληνικού λαού. Ο κ. Ντι Σαν Τζουλιάνο, συνεπαρμένος από μία ουτοπία και εμπλέκοντας τη διπλω­ματία της χώρας του στο δρόμο της παράφορης παρανο­μίας, θα προσφέρει στην Ιταλία τις χειρότερες υπηρεσίες. Και η ευθύνη θα βαρύνει κατ' εξοχήν τον ίδιο. Διότι δεν είναι ο ιταλικός λαός αλλά η σημερινή κυβέρνηση που πει­σματικά ακολουθεί την πολιτική αυτή.

 Αν υπάρχει κάποια παρηγοριά στη δυστυχία που πρό­κειται να βρει τους θυσιασμένους Ηπειρώτες, αυτή είναι η σκέψη ότι τα μαρτύρια τους θα ωφελήσουν οπωσδήποτε την πολυαγαπημένη πατρίδα τους. Ο Βίσμαρκ αποσπώντας από τη Γαλλία τις δύο επαρχίες της Αλσατίας και της Λωρραίνης υπήρξε κατά κάποιο τρόπο ο δημιουργός της αναγέν­νησής μας. Εργαστήκαμε, για να επαναποκτήσουν κάποια ημέρα την ποθητή ελευθερία τα αδέλφια μας του Στρα­σβούργου, του Κολμάρ και του Μετζ. Το πατριωτικό μας ιδεώδες απέκτησε ένα σκοπό. Η εθνική μας ζωή αναπτύ­χθηκε, επειδή είχε ένα ιδανικό.

 ΗΕλλάδα του μέλλοντος οφείλει να στρέψει τα μάτια της προς τα παιδιά της εκείνα, των οποίων η απελευθέρωση αποτελεί χρέος.Μετά τις νίκες στη Μακεδονία και στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου θα μπορούσε να πάρει στάση αμυντική, που αποκαλύπτει την αδυναμία των πλουσίων. Όμως αυτή δεν είναι νοητή, ενό­σω η Ήπειρος, ολόκληρη η Ήπειρος, δεν επανέρχεται στην Ελλάδα. Συγκεντρώνοντας εδώ τα τηλεγραφήματα και τις επιστολές που είχα στείλει στην εφημερίδαΧρόνοςκατάτο Μάιο του 1913, θέλησα να αφήσω μια μαρτυρία, μια μαρτυρία απλή αλλά συγκινητική, για όσα είδα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου. Έκτοτε, άλλοι, και ιδιαίτερα ο κ. Κάρολος Βελαίν και ο φίλος μου Ντε Γιεσσέν έκαμαν τις ίδιες διαπιστώσεις. Γι' αυτό πιστεύω ότι, με εξαίρεση τους πρέσβεις τους επιφορτισμένους με τη λύση του ζητήματος των συνόρων της Ηπείρου και της Αλβανίας,όλη η ανθρωπότητα γνωρίζει ότι η Ήπειρος είναι ελληνική.

Δίνοντας πρώτος στο μεγάλο αναγνωστικό κοινό μια ιδέα της σημερινής κατάστασης της Ηπείρου και της αξιοθαύμα­στης φιλοπατρίας των Ηπειρωτών,της αγάπης προς τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα, αν κατάφερα να συμβάλω έστω και ελάχιστα στην υπεράσπιση του δικαιώματος της ελευθερίας, του ωραίου μεταξύ των ωραιότερων, θα νιώσω τη βαθύτερη εσωτερική χαρά. Αλλά όποια έκβαση κι αν έχουν τα πράγ­ματα, η ανάμνηση από το ταξίδι αυτό είναι τόσο έντονη, ώστε και στην παραμικρή σκέψη ναδακρύζουντα μάτια μου.

Από τον πρόλογο του βιβλίου:

Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος

(Οδοιπορικό 1913 - Απελευθέρωση - Αυτονομία)

Πρόλογος - Σχόλια - Χρονικό: Αχ. Γ. Λαζάρου

Μετάφραση: Α. Αχ. Λαζάρου

Read more:http://www.egolpion.com/puaux_proxenos.el.aspx#ixzz2nXtthxFM